Jako pierwsi w Polsce wprowadzamy studencką kartę procesorową, czyli rodzaj elektronicznej legitymacji studenckiej

System zarządzania uczelnią każdego roku wzbogacany był o nowe narzędzia pomocnicze. W 1999 roku wprowadzona została studencka karta procesorowa, nazywana elektroniczną legitymacją studencką. Wyposażona w mikroprocesor oraz pamięć karta pełniła funkcję zarówno identyfikatora, jak i elektronicznego klucza, umożliwiającego dostęp do zasobów sprzętowych i programistycznych oraz do wybranych fragmentów baz danych. Karta posiadała rozmiar typowej karty kredytowej, na zamieszczonych na terenie Uczelni terminalach pozwalała sprawdzić dane na temat planów i toku studiów, ocen z zaliczeń i egzaminów, płatności, osób prowadzących zajęcia, itp. System gwarantował całkowitą poufność danych o charakterze osobistym. Karta umożliwiała studentom także wejście do laboratoriów komputerowych oraz korzystanie z biblioteki. Oprócz tego studenci posiadający konto bankowe typu ROR mogli otrzymać podobną kartę, tzw. elektroniczną portmonetkę, która umożliwiała dokonywanie płatności za czesne w terminalu bankowym zainstalowanym w holu Uczelni. Płatności mogły być dokonywane również przez Internet. Nowy system poprawił komfort pracy nauczycieli akademickich. Moduł umożliwiający bezpośrednie wgrywanie do systemu komputerowego protokołów egzaminacyjnych i zaliczeniowych pozwalał uzyskać automatyczny ranking studentów już w kilka dni po zakończeniu sesji egzaminacyjnej i wyraźnie ograniczył zarówno ręczną pracę przy wprowadzaniu ocen (około 100 000 ocen z każdej sesji), jak i liczbę błędów.